Wind, geen wind, walvissen, dolfijnen en... En korte broek!

De reparatie was voorspoedig verlopen en 's avonds dreven we weer. Top werk en service daar in Punta Lagoa! 

Op zaterdag ochtend zijn we vertrokken naar het noorden, de uiteindelijke bestemming was nog niet echt bekend. Dat werd Camariñas, in de baai bij Muxia. Toen we daar aankwamen, bleek het feest te zijn. Die dag werd Virgen del Carmen geëerd, die waakt over zeelieden. Groot feest in zo'n klein dorpje en geweldig om te zien hoe iedereen eraan mee doet. Zelfs niet-zeelieden. Na het feestgedruis en een toch vrij rustige nacht met veel vuurwerk en lallende mensen hebben we om 7u30 het anker opgehaald om aan de oversteek te beginnen. We zeilden de baai uit, alles leek gunstig. Totdat... De wind weer wegzakte en er mist op kwam. Maar teruggaan was voor ons geen optie. 

De hele zondag hebben we op de motor gevaren. Wel dolfijnen gezien maar verder weinig beleefd. De boot slingerde er lustig op los, want golven stonden er nog wel door de wind van de vorige dagen. 's Avonds ging Peter als eerste even wat slapen. Ik zat aan dek nog even met Beer te spelen en te kroelen, totdat ik ineens pfffffsssjjjj achter me hoorde. Ik keek om en schrok me rot. Een walvis op zo'n 30 meter van de boot. Wat een kolos! Natuurlijk doet die niets maar ineens zo'n groot beest naast je uit het water zien komen, is toch even schrikken. Ik riep Peter gelijk maar die was helaas te laat. Wat baalde hij. Gelukkig kreeg hij de volgende dag nog een herkansing. Weliswaar wat verder weg maar we zagen voor het schip, op zo'n 500 meter nog 2 walvissen spelen. Ik heb geprobeerd om het te filmen maar dat was te ver weg om het goed te zien. Maar ik zal het wel in de film verwerken. We hebben de hele dag door heel veel dolfijnen gezien. En gezeild! Fantastisch gezeild. We waren blij dat de motor uit kon. 

's Nachts begon het ineens te onweren en bliksemen. Dat is dan niet zo fijn, zo midden op zee en niets anders om je heen dan water. Voor ons, naast ons, overal flitsen. We zijn omgedraaid om het slechte weer voor ons uit te laten gaan. De hele nacht bleef het onrustig maar niets kwam bij ons in de buurt. Gelukkig. 

En toen werd het dinsdag. En de zon  scheen. M'n korte broek, waar is m'n korte broek? Dat ding is 2 weken geleden de kast in gegaan en nu eindelijk kan die er weer uit!! Eindelijk zon! Niet meer echt kunnen zeilen, maar wel volop genoten van de zon en de dolfijnen. 's Avonds om 23u00 kwamen we aan bij Frankrijk en hebben we in de baai bij Camaret het anker eronder gegooid. Stroom tegen dus Brest was nog even geen optie. Heerlijk geslapen en nu, woensdag ochtend zijn we naar Brest gevaren. We gaan het hier eens verkennen en genieten van onze prestatie. Voor vele zeezeilers misschien een "appeltje eitje" en voor ons uiteindelijk ook, maar we zijn toch trots dat we dit gedaan hebben. Weer een ervaring rijker met een goed verlopen oversteek van de Golf van Biskaje.